مَن!

اشتباه بزرگم را تازه فهمیدم...

همین که وقتی صدایت می زنم، وقتی به " یا مَن لَه الدّنیا وَ الآخِرَه..." می خوانمت، انگار می کنم که جمله ام را ناقص ادا کرده ام. پس نفسی تازه می کنم که بگویم " ارحَم مَن لَیسَ له الدّنیا و الآخِرَه "

و همین، بزرگترین اشتباِه من است. در حقیقت، بزرگترین اشتباه من، "مَن" است...

هنوز هم گمان می کنم در مقابلت، من هم هستم...

و هنوز هم گمان می کنم بزرگترین اشتباهم را خودم فهمیده ام...