آدم برفی...
آرام تر لطفاً...
از این هم آرام تر...
اصلاً مَهموس بخوانید همه ی این ها را...
بی صدا حرف بزنید شما را به خدا...
نکند صدایمان بیدار کند از خوابِ گرانش، عمو عزّت خان را - زبانم لال-
مدّت هاست خواب راحتی نداشته طفلک!
اگر بیدار شود داستانی می شود آن سرش ناپیدا...
یادتان نیست چهارماه پیش، به چه روزی افتاده بود ؟!
آن هم بر سرِ چیزی که هنوز واقعیّتش معلوم نیست... بر سرِ احتمالاتِ "سرزمین کهن"!
حالا اگر بیدار شود و بفهمد با اسم و رسم و سربرگِ او، مسیر "سمت خدا " را عوض کرده اند می دانید چقدر دلگیر می شود؟!
آن هم به بهانه ی نقد منصفانه و دل سوزانه از سازمان متبوعه اش!
بیچاره تا آخر عمر شریفش - که دراز باد!- خودش را نخواهد بخشید و مجبور است دم به دقیقه، به خدای بزرگ پناه ببرد!
خب این انصاف است که بیدارش کنیم با صدایمان؟!... ابداً !
پس لطف کنید و بیایید همگی با هم، این رباعی زیبای" بیژن ارژن" را به سبکِ شیرین لالایی برای عموعزت الله خان ضرغامی هم سُرایی کنیم؛ به پاس زحمات بی شائبه اش در این سال ها:
قطره قطره، شد آب، آدم برفی
شد آب در آفتاب، آدم برفی
آب از سر او گذشت اما هرگز
بیدار نشد ز خواب، آدم برفی...
سلام !
خانه قشگی دارند واژه هایتان ...
به خانه واژگان ما نیز سر بزنید ....
حکمتانه ای ساخته ایم محض بودن ...