چند وقت پیش، یه اس ام اس برام اومد که پُر بود از نکاتی که هر کدومش، خوراک یه پُست جداگانه ست. ولی روده درازی نمی کنم و پیامک رو عیناً نقل می کنم. برداشت و توضیح و تفسیر و تبیین و تعجّب و احیاناً افسوسش با خودتون:
چگونه بفهمیم که رضایت امام زمان(ع) در چیست؟
با ارسال 210 پاسخ آیت الله بهجت را دریافت و روزانه از کلام ایشان بهرمند شوید
هر پیام 35 تومان
[!!!!]
به قول خودم "خوب و بد این زمانه مخلوط شده ست" و چقدر هم عجیب.
رفیقی که تا مدّت ها پیش، مدام ملامتم می کرد - تلویحاً- برای حضورم در راهپیمایی روز قدس،
چند وقتی ست دوره افتاده - ایمیلاً (!) - که از طریق سایت های جمع آوری رأی، دین مبین اسلام را در آلمان، رسمی کند!!!
هزاران علامت تعجّب هم کم است برای رساندن عمق تعجّبم!...
و هزاران شکلک غمگین هم، برای اعلام تأسّفم از این همه کج فهمی!...
وجالب تر، رفیق دیگرم که شبانه روزش را -خالصاً لوجه الله- گذاشته است برای شناختن دست استکبار که از آستین نمادهای فراماسونری بیرون زده.
همان رفیقی که رسماً اعلام کرد - درجمع رفقا- که با روحیه ی جهادی ِ قابل ستایشش، تا به حال فقط یکبار توفیق شرکت در راهپیمایی روز قدس را داشته.
طفلک خب سختش است، گرمش می شود و ایضاً تشنه اش در وسط خیابان با زبان روزه!
و...
و چه بسا نویسنده ای دیگر، همین حالا دارد نفهمی های من را در وبلاگش ثبت می کند ...
::::
فقط امیدم به لطف " حضرت امام صادق " است -علیه السلام- در این ایام شهادتش...
که کام من را به کمی فهم و شعور و بصیرت شیرین سازد...
مطالب مختلفی میشه گذاشت به بهانه ی ورود به ماه مبارک رمضان.
ولی نمی دونم چرا، دوست دارم از اوّلین روزهای این وبلاگ، یه پست رو بازنشر کنم...
اگه شما هم دوست داشتین یه سری بزنین... خیلی بیشتر از یک نوستالژی...
:::::
ضمناً... !!!
امیدوارم مجبور به توضیح این عکس نشم... و اینکه این عکس، وسط این پست چیکار می کنه...
آرام تر لطفاً...
از این هم آرام تر...
اصلاً مَهموس بخوانید همه ی این ها را...
بی صدا حرف بزنید شما را به خدا...
نکند صدایمان بیدار کند از خوابِ گرانش، عمو عزّت خان را - زبانم لال-
مدّت هاست خواب راحتی نداشته طفلک!
اگر بیدار شود داستانی می شود آن سرش ناپیدا...
یادتان نیست چهارماه پیش، به چه روزی افتاده بود ؟!
آن هم بر سرِ چیزی که هنوز واقعیّتش معلوم نیست... بر سرِ احتمالاتِ "سرزمین کهن"!
حالا اگر بیدار شود و بفهمد با اسم و رسم و سربرگِ او، مسیر "سمت خدا " را عوض کرده اند می دانید چقدر دلگیر می شود؟!
آن هم به بهانه ی نقد منصفانه و دل سوزانه از سازمان متبوعه اش!
بیچاره تا آخر عمر شریفش - که دراز باد!- خودش را نخواهد بخشید و مجبور است دم به دقیقه، به خدای بزرگ پناه ببرد!
خب این انصاف است که بیدارش کنیم با صدایمان؟!... ابداً !
پس لطف کنید و بیایید همگی با هم، این رباعی زیبای" بیژن ارژن" را به سبکِ شیرین لالایی برای عموعزت الله خان ضرغامی هم سُرایی کنیم؛ به پاس زحمات بی شائبه اش در این سال ها:
قطره قطره، شد آب، آدم برفی
شد آب در آفتاب، آدم برفی
آب از سر او گذشت اما هرگز
بیدار نشد ز خواب، آدم برفی...
:::
پاورقی 1 : از همین تریبون رسماً اعلام می کنم که به بی عیب بودن مطلق گذشته ها، ابداً اعتقادی ندارم.
پاورقی 2 : از لوگوی پایین این کمیک استریپ، پُر واضح است که میزبان این پست، "فرهنگ نیوز" است!
این ایّام - که مصادف است با ایّام الله انصراف از دریافت یارانه(!) - تلویزیون، عرق شرم را اساسی بر پیشانی ما نشانده است.
از خجالت آب شدیم و شرمنده!
وقتی فوتبالیست های تکنیکی و محبوب کشورمان - که بعضاً میلیاردی دستمزد می گیرند-
وقتی بازیگران حرفه ای و تأثیر گذارمان - که گه گاه به صد میلیون، پول نمی گویند-
وقتی مدیران دلسوز و درد کشیده - که در طول عمر شریفشان تقریباً یک بار هم به دنبال خانه نگشته اند-
عزّتمندانه، از دریافت یارانه انصراف می دهند، جا دارد انسان از خجالت بمیرد!
یاد مرحوم سعدی می افتم که او هم -طفلک- از یک چیزی خجالت کشیده و ایراد فرموده بود:
گفتم این شرط آدمیّت نیست...
و ,واقعاً هم شرط آدمیّت نیست...که چنین مردمانی، انصراف دهند و ما...
::::
می خندیم... سالهاست که می خندیم...
به همه چیز...
به ترسیدن آدم ها...
به اضطراب مردم...
به زمین خوردن بچه ها...
به فریب خوردن بنی بشر...
دم شبکه ی نسیم گرم، که خیالمان را راحت کرده.
این روزها دیگر معلوم است که اگر بخواهی به مردم و مشکلاتشان بخندی، باید کدام شبکه را نگاه کنی...
برایت افکت خنده هم می گذارند تا خدای نکرده از افتادن کودکی از دوچرخه، ناراحت نشوی،
یا از ترسیدن مردی، نگران،
یا از فریب خوردن کسی، دلخور.
آن قدر به مردم می خندیم که دیگر برایمان مهم نباشد عزّت و افتخارشان.
دیگر برایمان مهم نباشد که با تدبیرمان، تحقیرشان کنیم و با ژست اعتمادسازی، رفع اعتبارشان.
... و حواسمان نیست که گاهی وقت ها، نسیم، طوفانی می شود برای خودش...
و ما هنوز می خندیم...
این گونه که به نظر می رسد، علماء و ادبای زبان شیرین پارسی، در تعریف دو واژه ی پر استعمال "سخنران" و "ریاست قوه" - اعم از مقنّنه، مجریه و ایضاً قضائیه -تعاریفی متفاوت و بعضاً دور از هم، ایراد فرموده اند.
از آنجایی که ما دستمان به ردای هیچ کدام از دو گروه فوق نمی رسد، از نزدیکان، دوستان و آشنایان این حضرات، - علی الخصوص گروه دوم- تقاضای عاجزانه داریم ذیل تفاوت های ماهوی این دو، نکاتی به سمعشان برسانند ... و جامعه ای را از نگرانی برهانند.
با تشکر
نامحرمان تمامی بحث های سیاسی و اجتماعی این روزها
خدا شاهده
نه قصد توهین دارم - به جان خودم-
نه قصد تخریب،
و نه قصد مناقشه - چرا که اساساً در مثَل، مناقشه راهی نداره-
...
نمی دونم چرا این چند وقته ی اخیر - که از قضا مصادف شده با " پس از ژنو" - مدام یاد جناب فامیل دور می افتم!!!
نمی دونم... شاید شما بتونین کمکم کنین که بفهمم چرا !
بعد از پست مهم و مردافکن تازه (واقعاً چرا...؟!) ، و شاید به تأثیر از اون ( بذارین دل ما هم خوش باشه) سخنگوی محترم یکی از قوا، اعلام کرده که :
[در برخورد با فتنه 88 ] اگر اقدامات جدی انجام می دادیم، اینگونه اظهار نظر نمی کردند و
شاید همه ی ما کوتاهی کرده ایم!
داشتم فکر می کردم چه شانسی آوردیم،
اگر "جناب برادر یکی از سران فتنه" دهان باز نمی کرد و نمی گفت:
"ما از طلبمون در سال 88 گذشتیم" ،
شاید ما هنوز داشتیم به برخورد قاطع و کوبنده مون با سران فتنه 88 می نازیدیم.
راست گفتن که عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد...