مطالب مختلفی میشه گذاشت به بهانه ی ورود به ماه مبارک رمضان.
ولی نمی دونم چرا، دوست دارم از اوّلین روزهای این وبلاگ، یه پست رو بازنشر کنم...
اگه شما هم دوست داشتین یه سری بزنین... خیلی بیشتر از یک نوستالژی...
:::::
ضمناً... !!!
امیدوارم مجبور به توضیح این عکس نشم... و اینکه این عکس، وسط این پست چیکار می کنه...
این پست، نه قرار است رمزی باشد و نه اینکه مختصّ گروهی خاص.
و اگر فقط به جمله و عکسی بسنده شده، فقط از این جهت است که
برای بعضی ها - که می دانند- همین اختصار، عالمی است پر از حرف،
و برای بعضی ها - که نمی دانند- طولانی ترین ها هم هیچ است ...
::::
" الاِسلام بَدئُه محَمَّدیٌّ وَ بَقائُه حُسینیٌّ "
اون چیزی که هر سال، هممون روش اتّفاق نظر داشتیم این جمله بود که:
مهم ترین چیز در ماه رمضون اینه که آدم به خودش برسه!
و صد البتّه هر کدوممون، این "به خودش برسه" رو به مقتضای حال خودش، تفسیر می کرد.
یه سری به فکر رستورانایی می افتادن که تا سحر بازن و آماده ی خدمت رسانی به مردم غیور روزه دار!
بعضی ها فکرشون میرفت سمت استخرهایی که فقط و فقط به خاطر گل روی ملت روزه دار، تا سحر سانس میذارن!
یه چندتایی هم میرفتن تو فکر اینکه چمن مصنوعی اداره برق رو رزرو کنن یا سالن سرپوشیده ی کبکانیان رو!
و لا به لای همه این پیشنهادها، یه چیزی بود که همه بهش فکر می کردن. به تنها تفسیر مشترکمون از "به خود رسیدن "
هیچ کس حاضر نبود حتی دیدن اون رو کنسل کنه؛ به هیچ قیمتی.
انگار هرسال، هر شب ماه رمضون باید می رفتیم پیشش، تا یه کم حال و هوای رمضون بیاد تو سرمون. انگار فقط اونجا بود که میشد به خودمون برسیم. هرچند که خیلی ازحرفاشو نمی فهمیدیم، حتّی اونایی رو که به لبخند می گفت: از این ساده تر دیگه نمیشد بگم!
شده بود برامون مثل افطاری خوردن؛ که مگه میشه جداش کرد از ماه رمضون؟!
:::::
چندوقت پیش یکی از رفقا اس ام اس زد که : امسال ماه رمضون میای استخر؟!
هنوز جوابش رو ندادم...
نمی تونم جواب بدم...دل و دماغش رو ندارم...
..
..
..
امسال که حاج آقا نیست، انگار هیچی نیست...
فقط خدا کنه از اونور، هوای ما رو داشته باشه...