ناگفته ای از خیلی پیش تر...
دوشنبه, ۱۲ اسفند ۱۳۹۲، ۱۱:۳۳ ب.ظ
نه گله ای دارم، نه شکایتی.
چون یقین دارم همه ی خیرات از اوست.
اصلاً همه ی خیر، خود اوست.
و رضای او، آن گاه که به چیزی تعلّق بگیرد، به یقین موجبات خیر است و زیبایی.
و بنده ای عاجز و بی چیز را چه به مداخله در تقدیر او...؟!
امّا فقط یک " ای کاش"...
ای کاش "محّمدجواد شریفی راد"، برای چیزی غیر از "معراجی ها"، معراجی می شد... فقط همین
:::
